ನಗುವ ಕಣ್ಣಿನಾಳದಲ್ಲಿ ನೂರೆಂಟು ನೋವಿದೆ
ನೋವ ಕಂಡು ಸಂತೈಸಲು ಹೃದಯವೊಂದು ಬೇಕಿದೆ
ನಗುಮೊಗದ ಮುಖವಾಡ ಹೊತ್ತು ಸಾಕಾಗಿದೆ
ಅಂತರಂಗ ತೆರೆದು ಮನವು ಹಗುರಾಗ ಬಯಸಿದೆ
ನೋವಿನಲ್ಲೂ ನಗುವ ಕಲೆಯು ಇನ್ನೂ ಯಾಕೆ ಬೇಕು
ತಾನೇ ಉರಿದು ಬೆಳಕಕೊಡುವ ಹಣತೆಗೆಲ್ಲಿ ಬದುಕು
ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಪಾಲುಕೊಡಲು ಯಾಕೋ ಮನಸೇ ಇಲ್ಲ
ಸುಖದ ಪಾಲು ಕೇಳಲು ಎಲ್ಲ ಇರುವರಲ್ಲ
ಪ್ರೀತಿ ಬಯಸೋ ಮನಸಿಗೆ ಎಷ್ಟು ನೋವು ಕೊಟ್ಟರು?
ವರವ ಬಯಸಿ ಬಂದರೆ ಶ್ಯಾಪವ್ಯಾಕೆ ಇಟ್ಟರು?
ಬದುಕೆಂಬದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ದೈವ ಕೊಡುವ ಭಿಕ್ಷೆ
ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಮನಸಿಗೆ ಯಾರೋ ಕೊಟ್ಟ ಶಿಕ್ಷೆ
ಬದುಕು ಸಾವು ಎರಡರಲ್ಲಿ ಏನಿಹುದು ಅಂತರ
ಸತ್ತು ಸತ್ತು ಬದುಕುವ ಕಾಯಕವು ನಿರಂತರ
ಸತ್ತೂ ಬದುಕಿ ಉಳಿದಿಹರು ಹಲವು ಪುಣ್ಯ ಪುರುಷರು
ಬದುಕಿಯೂ ಸತ್ತಿಹರು ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ದೀನರು
ಹೃದಯದಾಳದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಬಯಕೆ ಯಾರು ಬಲ್ಲರು?
ಹುಡುಕೋ ನೆಪದೆ ಕಲ್ಲು ಹೊಡೆದು ತಿಳಿನೀರ ಕಲಕಿದರು
ನಾಟಕದ ನಡತೆಯಲ್ಲಿ ಬದುಕೇ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದೆ
ಕಳೆದ ಗಳಿಗೆ ಬಾರದೆಂದು ಆಸೆ ಕಮರಿ ಹೋಗಿದೆ.
Saturday, October 11, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment