ಕಳೆದ ಬಾಲ್ಯ

ಬಾಲ್ಯ ಕಳೆದೆಷ್ಟೋ ವರುಷಗಳು ಉರುಳಿತು
ಎಲ್ಲವೂ ನೆನಪಿನ ಮೂಟೆಯಲ್ಲುಳಿಯಿತು
ಎಲ್ಲವನು ಕಟ್ಟಿ ನಾ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೆಸೆದಿರುವೆ
ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ಬಂದು ನೆನಪು ಕಾಡುತಲಿವೆ

ದಿನಗಳು ಸರಸರನೆ ಉರುಳಿದ ಕಾಲವದು
ಇರುವಿಕೆಯ ಅರಿವಿರದೆ ನಾಳೆಯ ಕನಸಿರದೆ
ತಪ್ಪು ಸರಿಗಳ ತಿಳುವಳಿಕೆಯಿರದೆ
ಮುಗ್ಧತೆಯೆ ಮೈತೆಳೆದು ಕಳೆದಂತ ದಿನಗಳವು

ಸಣ್ಣ ತಪ್ಪಿಗೂ ಪೆಟ್ಟು ತಿನ್ನುವ ಭಯ
ದೂರುಗಳಿಗೆಲ್ಲಕೂ ಅಪ್ಪನೇ ನ್ಯಾಯಾಲಯ
ದೂರು ಸಲ್ಲಿಸುವಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನೇ ಮೊದಲಿಗಳು
ಮುಂದೆ ಕಾದಿರುತಿತ್ತು ತರತರದ ಶಿಕ್ಷೆಗಳು

ಕದ್ದು ತಿನ್ನುವ ತಿಂಡಿ ತಿನಿಸಿನ ಸವಿಯು
ಸಿಕ್ಕಿ ಬಿದ್ದಾಗ ತಿಂದ ಏಟಿನ ನೋವು
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಬಿದ್ದಾದ ಮೊಣಕಾಲ ಗಾಯ
ಅಜ್ಜನ ಪ್ರೀತಿಯಲಿ ನೋವೆಲ್ಲವೂ ಮಾಯ

ತುಂಬಿದ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಮನೆ ತುಂಬ ಮಕ್ಕಳು
ಎಲ್ಲರೂ ಬೆರೆಯುತಲಿ ಆಡಿದ ಆಟಗಳು
ಕಾರಣವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಮಾಡಿದ ಜಗಳಗಳು
ಮರುಕ್ಷಣವೇ ಬೆಸೆದಿತ್ತು ಮತ್ತೆ ಸಂಬಂಧಗಳು

ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಬರುವುದೇ ತಾತ
ಅವರದೇ ನೆರಳಲ್ಲಿ ನಾನೆಂದೂ ನಿಶ್ಚಿಂತ
ಕಣ್ಣೀರು ಒರೆಸಿರುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಕೈಗಳು
ನೋವ ಮರೆಸುತಲಿತ್ತು ಆ ವೃದ್ಧ ಮಡಿಲು

ಕಾಲಚಕ್ರವು ತಿರುಗಿ ಬಾಲ್ಯ ಮುಗಿದಿತ್ತು
ಅಜ್ಜನಿಗೂ ಮೇಲಿಂದ ಕರೆಯೊಂದು ಬಂದಿತ್ತು
ಅವರ ನೆನಪಲೆಂದೂ ಕಣ್ತುಂಬಿ ಬರುವುದು
ಅವರ ಸ್ಥಾನವನು ಇನ್ಯಾರೂ ತುಂಬರು

ಅಂಥ ಚೇತನವು ಚಿರಾಯುವಾಗಿರಬೇಕು
ನೊಂದ ಮನಗಳನು ಹುರಿದುಂಬುತಿರಬೇಕು
ಮುಂದೆಂದೂ ಸಿಗದಂಥ ನಿಷ್ಕಪಟ ಪ್ರೀತಿ
ಬಯಸುವುದ ಕಸಿಯುವುದೇ ದೇವನಾ ನೀತಿ