ಪ್ರಾಣ ಸಖಿ

ನೀನೇ ತಾನೇ ಕಲಿಸಿದೆ ಈ ಬದುಕ ಪ್ರೀತಿಸಲು
ಅಂದೇ ಶುರುವಾಯಿತು ಬದುಕಿನ ಹೊಸ ಮಜಲು
ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟೆ ನಿನ್ನೆದುರು ಮನದೊಳಗಿನ ಅಳಲು
ಹಗುರಾಯಿತು ಮನಸು ಹಿತನುಡಿಯ ಕೇಳಲು

ನಿನ್ನ ನಗುವು ನನ್ನೆಲ್ಲ ನೋವುಗಳ ಮರೆಸುವುದು
ಒಂದೊಂದು ಮಾತಿಗೂ ಎದೆಯ ವೀಣೆ ಮಿಡಿವುದು
ನನ್ನೊಳಗಿನ ರಾಗಕೆ ನೀನೇ ಭಾವವಾಗಿಹೆ
ಕುಣಿಯುತಿರುವ ಹೃದಯಕೆ ನೀನೇ ತಾಳವಾಗಿಹೆ

ಮಳೆಸುರಿದು ತಿಳಿಯಾದ ನೀಲಿ ಬಾನು ನೀನು
ಅಷ್ಟೇ ಶುಭ್ರ ನಿನ್ನ ಮನಸು ಹೇಳಲಿ ಇನ್ನೇನು
ನನ್ನ ದುಃಖ ಮರೆಸುವಲ್ಲಿ ಬಹುಪಾಲು ನಿನ್ನದೇ
ನಾನೆಂದೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ನೋವು ಏನಿದೆ?

ಪ್ರೀತಿ ಎನ್ನಲಾರೆ ಇದನು ಬರೀ ಸ್ನೇಹ ಅನ್ನುತಿಲ್ಲ
ಹೆಸರಿಲ್ಲದ ಈ ಬಂಧಕೆ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯಿಲ್ಲ
ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಡವಳಿಕೆಗೂ ನೀನೇ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ತುಂಬಿಹೆ
ನಾ ಸೋತರೆ ಹುರಿದುಂಬುವ ಚೇತನವು ನೀನೆಯೆ

ನಿನ್ನ ನೋಡಲೆನಿಸಿದಾಗ ಹೃದಯದಾಳಕಿಳಿಯುವೆ
ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿಯೆ ಬಿಡಿಸಿಹೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಚಿತ್ರ ಅರಿಯದೆ
ಅಲೆಗಳಂತೆ ಕುಣಿದಿಹೆ ನೀ ಎದೆಯ ಕಡಲಿನಲ್ಲಿ
ಭೋರ್ಗರೆದಿದೆ ಕಡಲು ಆ ನಿನ್ನ ಕುಣಿತದಲ್ಲಿ

ನಿನ್ನ ಖುಶಿಯ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಾಲ ಕೊಡುವೆಯಾ?
ಮರಳಿ ಪಡೆವ ಆಸೆ ಬಿಡು ನಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಾರ್ಥಿ ತಿಳಿಯೆಯಾ?
ಬರಿಯ ನಲಿವು ಬೇಡುತಿಲ್ಲ ನೋವು ಕೂಡ ಹಂಚಿಕೋ
ನಿನ್ನ ನೋವು ನಲಿವೆಲ್ಲಕೂ ನಾನೂ ಭಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೋ