ನಲ್ಲೆ

ಕೋಟಿ ತಾರೆ ಸೇರಿದರೂ ಒಬ್ಬ ರವಿಗೆ ಸಮನೆ
ನೂರು ಹಣತೆ ಬೆಳಗಿದರೂ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಸೊನ್ನೆ
ಎನಿತು ಗಾನವಿದ್ದರೇನು ಕೋಗಿಲೆ ದನಿ ಮುಂದೆ
ಯಾವ ಮಾತು ರುಚಿಸದು ನಿನ್ನ ಸವಿಯ ಸೊಲ್ಲ ಮುಂದೆ

ಕಣ್ಗಳಲ್ಲೆ ಕವನ ಬರೆದೆ ಅದ ಓದಲು ನಾನಿಣುಕಿದೆ
ಕಣ್ಣ ತುಂಬ ನಂದೇ ಬಿಂಬ ನಾನೇ ಕವನವಾಗಿಹೆ
ನಿನ್ನ ತೋಳ ಸೆರೆಯಲ್ಲಿ ಜಗದ ಸುಖವೇ ಅಡಗಿದೆ
ಹೊರಬರುವ ಆಸೆಯಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲೆ ನನ್ನ ಬದುಕಿದೆ

ನೆನೆ ನೆನೆದು ಖುಶಿಯ ಪಡುವೆ ಆ ಮೊದಲ ಚುಂಬನ
ಪ್ರತಿ ಬಾರಿಯ ಮುತ್ತಲ್ಲೂ ಏನೋ ಒಂದು ಹೊಸತನ
ನೀನಿಲ್ಲದ ಆ ಇರುಳಲಿ ಬೆಳದಿಂಗಳೂ ಸುಡುವುದು
ಹಿಂಡುತಿರುವ ನೆನಪಿನಿಂದ ಕಣ್ ರೆಪ್ಪೆಯೆ ಮುಚ್ಚದು

ತೇಲುವೆನೋ ಮುಳುಗುವೆನೋ ನಿನ್ನೊಲವ ಕಡಲಿನಲ್ಲಿ
ತೇಲುವಾಸೆ ಮುಳುಗಿಸದಿರು ಬಾಳ ನೌಕೆಯಲ್ಲಿ
ಇಷ್ಟು ಕಾಲ ಸರಿದರೂ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಾಳ ಅರಿಯೆನು
ಆಳಕಿಳಿದು ತಿಳಿಯ ಕಲಕೋ ಸಾಹಸ ನಾ ಮಾಡೆನು

ನೂರಾರು ಜನ್ಮದಲ್ಲು ಕೂಡ ಸಿಗದು ಇಂಥ ಒಲವು
ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮ ಜಲದೆ ಮೀವ ಬಯಕೆ ಪ್ರತಿಯ ಸಲವು
ನಿನ್ನೊಲವಿನ ಋಣದ ಭಾರ ತೀರುವ ಪರಿಯೆಂತು?
ಹೃದಯದಲ್ಲೇ ಗುಡಿಯ ಕಟ್ಟಿ ಪೊಜಿಪೆ ನಾನೆಂದೂ